natatakot ako...
madaming umaabuso sa pag-ibig. inisip kasi nila palagi lang itong nandiyan na pag kakailanganin nila ay pwede nilang tawagin at sabihing "halika dito pasayahin mo ko.iparamdam mo sa akin gaano mo ko kamahal." pero kapag lumipas na yan. kapag hindi mo na ito kailangan, hindi mo man lang maaalala. pero sana naisip mo na hindi sa lahat ng pagkakataon ay nandiyan yan..tatanggapin ang lahat, iiyak, nasasakatan pero hindi mo nalalaman kasi hindi ka nagtatanong. iniisip mo lang na okay ang lahat kasi ikaw sa sarili mo alam mong okay ka. pero hindi pa laging ganun. siguro sa una kakayanin niyang tanggapin ang lahat lahat dahil mahal ka niya at ang pag ibig na yun ang tanging nagsasalba sa tinatawag niyong pag-ibig. ang hindi mo alam unti unti na siyang bumibitaw. napapagod.
at kapag nawala na siya saka mo maiisip yung mga bagay na ginagawa niya para sa iyo.yung mga bagay na nagagawa niyang ipadama sa iyo. pero siya uniti unting niyang natutunang mahalin muna ang sarili niya higit kanino man. maiisip niya na hindi siya dapat nasasaktan at nababalewala. dapat siya ay minamahal..binibigyan ng importansya..pinapahalagahan..hanggang sa tuluyan na siyang magising sa katotohanan na ang "pag-ibig" na inaakala niya ay isa lamang pagkabulag..dahil sa biglang pagnugso ng emosyon na noon mo lamang naramdaman..pero hindi pala iyon ang pag-ibig na tinakda ng Diyos para sa iyo. dahil hindi niya hahayaang makulong ka sa huwad na pag-ibig na puno ng sama ng loob, luha, at pagkaawa sa sarili.
hindi sapat na mahal na mahal mo ang isang tao para masabi mong talagang pag ibig ang nararamdaman mo. dapat ay minamahal ka din.inaalagaan. dapat palaging may respeto. may pagpapahalaga. may pasasalamat.
at kapag nawala na siya saka mo maiisip yung mga bagay na ginagawa niya para sa iyo.yung mga bagay na nagagawa niyang ipadama sa iyo. pero siya uniti unting niyang natutunang mahalin muna ang sarili niya higit kanino man. maiisip niya na hindi siya dapat nasasaktan at nababalewala. dapat siya ay minamahal..binibigyan ng importansya..pinapahalagahan..hanggang sa tuluyan na siyang magising sa katotohanan na ang "pag-ibig" na inaakala niya ay isa lamang pagkabulag..dahil sa biglang pagnugso ng emosyon na noon mo lamang naramdaman..pero hindi pala iyon ang pag-ibig na tinakda ng Diyos para sa iyo. dahil hindi niya hahayaang makulong ka sa huwad na pag-ibig na puno ng sama ng loob, luha, at pagkaawa sa sarili.
hindi sapat na mahal na mahal mo ang isang tao para masabi mong talagang pag ibig ang nararamdaman mo. dapat ay minamahal ka din.inaalagaan. dapat palaging may respeto. may pagpapahalaga. may pasasalamat.
posted by Mel @ 4:16 AM
1 Comments:
This comment has been removed by a blog administrator.
Post a Comment
<< Home